Het einde komt in zicht en eigenlijk wil de hele groep nog blijven. We hebben het hier ontzettend naar ons zin. We hebben een groep die erg goed functioneert, flexibel omgaat met tegenslagen en hard aan de gang gaat als dat kan.
Als ik terug kijk op de afgelopen twee weken dan denk ik vooral aan de geweldige banden die er zijn gelegd of versterkt tussen de Nederlandse groep en Bulgaarse groep en in beide groepen onderling. Het is heel erg mooi om te zien hoe kinderen langzaam van de achtergrond, naar de voorgrond verschijnen en ze ineens mee doen met bijvoorbeeld een stoeipartij van Bart.
Gisteren begonnen ook de kinderen zich te realiseren dat het einde echt in zicht komt. Ze kwamen naar ons toe, gaven een knuffel en zeiden dan: “oetro bye bye”?
Het is raar dat de banden die we opgebouwd hebben, helaas wel moeten stoppen voor nu.
De afgelopen weken zijn heel divers en flexibel geweest. Je dacht te weten wat er morgen zou gaan gebeuren, maar dat kon zo ineens totaal anders zijn. We hebben dan ook vaak tegen elkaar gezegd: “welkom in Bulgarije” omdat we dan bijvoorbeeld al 2 uur wachten op ons eten, of omdat ze hier oplossingen hebben bedacht waar wij raar van staan te kijken.
Gisteren hadden we een “normale” dag. Het was heel fijn om weer met de hele groep bij elkaar te zijn nadat Gerrieke en Simone weg waren. We hebben de laatste dingetjes afgerond en daarna zijn we naar Albena gegaan. Bij Albena kwam ook een Amerikaanse groep die op dit moment in Vratsa verblijven. We hebben met elkaar opgetrokken en George heeft voor ons gebarbecued.
Al met al hebben we fantastische weken gehad, waarin we veel hebben geleerd en meegemaakt. We gaan straks terug richting Sofia, waar we de rest van de dag zullen blijven. Morgenochtend vroeg zullen we vertrekken richting Nederland waar we om 09:00 uur hopen te landen.
Jeroen
