Ervaring van Nanique

Nanique ging in 2022 voor het eerst mee op zomerkamp naar Roman. Komend jaar zal ze weer meegaan. Hoe heeft ze het ervaren? En waarom heeft ze besloten dit jaar weer mee te gaan? Dat lees je hieronder!

Elk jaar gaan we op reis om de levensomstandigheden te verbeteren en de kinderen een onvergetelijke tijd te geven voor de twee weken dat wij er zijn. Zo hebben we vorig jaar met de kinderen leuke activiteiten gedaan. Van knutselen tot aan flessen voetbal, alles was mogelijk. Het schminken was iets waar elk kind, welke leeftijd ook, van genoot.

In voorgaande jaren was het schminken een groot succes en konden ze niet wachten om het nu weer te doen. Zo waren ze druk aan het gebaren om het aan ons duidelijk te maken dat ze dat heel graag weer wilden doen en wanneer dit ging gebeuren. De kinderen stonden in de rij zodra we begonnen. We hadden wat voorbeelden meegenomen maar er waren ook genoeg kinderen die een ander voorbeeld opzochten op internet. Nadat alle kinderen waren geschminkt moesten wij er toch echt aan geloven en gingen de kinderen ons schminken. Er was er dan een aan het schminken terwijl een ander aanwijzingen gaf. Je zag de gezichten stralen zodra ze klaar waren en naar het eindresultaat keken. Hier hebben we beiden, zowel leiding als kinderen van genoten!

Vorig jaar was het eerste jaar dat ik mee ging op zomerkamp. Aan het begin was het wennen, een andere omgeving en kinderen die een andere taal spreken. Dit was iets waar ik de eerste twee dagen moeite mee had. Wat moet ik tegen ze zeggen? Wat moet ik met de kinderen doen? Dit waren de vragen die de eerste twee dagen door mijn hoofd gingen. Ik was veelte veel bezig met het zo leuk mogelijk maken, maar ik kwam erachter dat het bij de kinderen juist om de kleine dingen gaat. Tikkertje, dansen of badminton waren de dingen waar de kinderen van genoten. Dit is iets waardoor ik zelf ben gaan inzien dat het niet uitmaakt wat je doet, als het maar met de kinderen is.

Iets wat mij is bijgebleven is dat we een dagje weg gingen met de kinderen naar onder andere Lukovit. We gingen met een bootje een stuk varen langs bergen en bossen. Stel je eens voor; je zit achterin een bootje en ziet de prachtige natuur en alle kinderen die zitten te genieten. Ze hebben hun handen in het water en zitten vol verbazing te kijken naar hoe het water tussen hun vingers glijdt, een lach op hun gezicht. Dit beeld zie ik nog steeds voor me als ik terugdenk aan het zomerkamp van vorig jaar. Het genot van iets wat voor mij eerst zo klein was. Dit was voor mij een moment waarop ik geraakt werd. Iets wat voor mij eigenlijk normaal was, was voor hun zoiets bijzonders. Iets wat zij waarschijnlijk nooit meer zullen vergeten…

Dit jaar ga ik weer mee op zomerkamp, iets waar ik nu al heel erg naar uit kijk. Het waren twee intensieve weken met heel veel indrukken, maar als ik nu terugkijk zijn die twee intensieve weken zo waardevol. Dat je de kinderen die al zoveel meegemaakt hebben in hun leven twee onvergetelijke weken kan geven door ze aandacht en liefde te geven. Gods liefde.