Zomerkamp 2025 blog 5

Vrijdag 1 augustus t/m zondag 3 augustus

Vrijdag 1 augustus

Vandaag was Melanie jarig. Dus om twaalf uur ’s nachts werd er uiteraard voor haar gezongen. Daarna doken we snel ons bedje in. De volgende ochtend werd Melanie uit bed gezongen. Dat ging minder soepel dan voorspelt, de deur kon minder ver open dan gedacht en de kamer was kleiner dan gehoopt, maar we hebben met elkaar gelachen. Na het ontbijt was het tijd om ons klaar te maken voor de 2e dansles. We zouden met de kinderen afspreken voor het danscentrum. Vreemd, normaal spreken we af voor het ouderencentrum. Toen we aankwamen werd alles duidelijk. De kids hadden als verassing de ingang versierd en stonden klaar om de zingen toen we aankwamen. Natuurlijk moest Melanie een wens doen en kaarsjes uitblazen. De taart kregen we mee om met de Nederlandse groep op te eten. Om 10:00 ’s ochtends was er dus al 3x gezongen voor de verjaardag van Melanie! Ze voelde zich echt jarig.

We kregen dansles van een vriendin van onze tolk; we leerden de Bulgaarse volksdansen en dansten tussendoor de Nederlandse kinderdisco. Na het dansen was het tijd om te douchen en lunchen. Na de lunch namen we een korte pauze in het ouderencentrum. Genieten van een stukje taart! Daarna gingen we feesthoedjes knutselen en werd er weer verder geklust. In het damestoilet was flinke waterschade. Mitchell ging er helemaal voor, schuurde er flink op los en de schimmel maakte plaats voor knauf! Lekker smeren met plamuur.

We aten in het kindertehuis. Opnieuw werd er voor Melanie gezongen en als toetje aten we taart. Die taart belandde net als voorgaande jaren op het gezicht van Melanie. We maakten er een feestje van met muziek en dans!

Zaterdag 2 augustus

Om 8:00 zaten we weer aan het ontbijt. Taart als ontbijt, kan gewoon!

In de ochtend gingen we met de kinderen duo-voetbal spelen. Twee kinderen werden met hun voeten en handen aan elkaar vastgeknoopt. Er werd flink gelachen! Ondertussen waren Melanie en Mitchell op pad om cadeautjes voor de tolken, Albena, George, Rients & Jeannette en Ivet te kopen. In Roman konden ze niet helemaal slagen, dus gingen ze op weg naar Mezdra. Na flink wat winkels afgaan, waren ze geslaagd en voor de lunch weer terug in Roman.

In de middag knutselden we kikkers van papier en roltoeters. Geef 20 kinderen roltoeters en binnen een minuut ben je overprikkeld… Een fantastisch knutselwerkje, waar de kinderen de rest van de dag lol mee hadden, maar man wat een herrie! Ondertussen werd er hard doorgewerkt in het ouderencentrum, schuren in de badkamer en de eerste verflagen werden op de muur in het toilet gezet. Dat zag er al een stuk beter uit! Snel onder de douche, de kaartjes schrijven en klaar maken voor de afscheidsavond. Of nouja, snel onder de douche… We hadden maar 1 douche beschikbaar, aangezien de andere inmiddels onderdeel van ons klusproject was.

Hoewel we nog tot woensdag in Bulgarije zijn, was het vanavond tijd voor de officiële afscheidsavond. Het restaurant is namelijk op maandag gesloten en op dinsdag reizen we al naar Sofia. Iedereen kleedde zich feestelijk en alle kinderen zagen er prachtig uit. We liepen met elkaar naar een restaurant verderop. Daar waren de tafels gedekt met patat, kipnuggets en pizza’s om te delen. Iedereen had 2 flesjes frisdrank en een flesje water. Wat smulden de kinderen! Het ging op z’n Bulgaars, overal ging mayonaise overheen, ook over de pizza. Gelukkig kwam de mayonaise pas halverwege op tafel en hadden we al wat stukjes pizza op. Na het eten volgde het officiële moment. Dankwoorden werden over en weer uitgesproken en een kleinigheidje werd uitgedeeld. Daarna was het tijd voor een feestje! Er werd flink gedanst en genoten.

Zondag 3 augustus

Vandaag gingen we de natuur in. Nadat we uitgeslapen hadden, rustig opgestart waren en de corvee gedaan was, stapten we rond 11:30 in de auto richting Oselna, een dorp ongeveer een uur rijden bij Roman vandaan. We zouden gaan hiken richting een waterval. De hike bleek echter maar 300 meter hahaha. Willemieke’s handdoek was zo groot dat hij als kleedkamer diende. We trokken onze zwemkleding aan en gingen het water in. IJSKOUD! Maar wel heel gezellig! Na enige tijd besloten we dat het tijd was om te gaan lunchen. We kleedden ons weer om en reden een stukje terug richting een restaurantje bij een klooster. We aten met zijn zevenen voor 134 leva! Dat is iets meer dan 68 euro. Onvoorstelbaar. De bon was handgeschreven. We liepen nog wat rond bij het klooster en de rivier die er achterlangs liep en reden daarna naar Vratsa. Daar reden we een berg op, zodat we over de hele stad konden uitkijken. Prachtig!

En daarna tijd voor een toetje. Toetje? We moesten toch nog avondeten? Klopt, maar we hadden gereserveerd om 19:00 en het was pas 18:15. Dus besloten we een ijsje te halen bij de Raffi. Daarna liepen we naar het restaurant en aten heerlijk. Willemieke, Neline en Wynsen besloten geen toetje meer te nemen en terug te gaan. Vlak bij Roman zagen zij een bosbrand en stuurden daarvan beelden door in de groepsapp. Viki, onze tolk, was nog met Melanie, Joshua en Mitchell bij het restaurant en vroeg zich af wat de exacte locatie was, zodat zij 112 kon bellen. Melanie vond dat niet nodig, ze ging ervan uit dat dat allang gedaan was daar voorbijgangers en dus lieten we het voor wat het was. Toen Melanie, Mitchell, Joshua en Viki ook terug reden naar Roman, ruim anderhalf uur later, was de brand nog steeds gaande en erg dicht bij de weg. Tot onze verbazing waren er nergens brandweermannen te bekennen. En dus besloten we alsnog 112 te bellen. De vrouw aan de telefoon deed alsof ze daar nog niks van wist, en er ontstond een lichte paniek aan de andere kant van de telefoon.

Toen we weer in Roman aankwamen en Viki wat spullen in het kindertehuis pakte, vertelde de supervisor dat de brand als sinds de lunch gaande is. De andere groepsleden vertelden dat er wel brandweer was toen zij langs reden, dus was 112 wel degelijk eerder al gebeld. We waren toch wel erg nieuwsgierig naar de vordering. Wynsen lag al op bed. Dus met z’n zessen stapten we in de auto. Nou denk je, dan pak je toch 2 auto’s? Nope. We gingen met zn vieren op de achterbank. Neline ging op schoot bij Willemieke en als echte ramptoeristen reden we er nog even langs. Echte ramptoeristen, want in de auto klonken alle nummer met ‘fire’ die je maar kan bedenken. Girl on fire, set fire to the rain, fireman, the roof is on fire, en ga zo maar door. De brand was nog dichterbij de weg, maar verder niet veel groter als eerst. Nog steeds geen brandweer te bekennen… We reden terug en doken gauw ons bedje in. Viki bleef bij ons slapen in het ouderencentrum slapen. Dat kreeg een mooi vervolg, maar dat lezen jullie in de laatste blog die jullie van ons tegoed hebben, nog even geduld.

De vlog kan je bekijken via de volgende link: https://www.youtube.com/watch?v=Jj1c1rKT-D8