Blog 2 – 25 en 26 juli

Hallo allemaal,

hier weer even een berichtje vanuit het regenachtige Bulgarije. Het weer zit hier namelijk niet bepaald mee. Het lijkt haast alsof het weer van Nederland en Bulgarije is omgedraaid. Afgelopen woensdag is de International Women Club op bezoek geweest hier in Roman. Deze groep bestaat uit ondernemende vrouwen uit verschillende landen en elk jaar komen zij bij ons barbecuen, zo ook woensdag. Hier wordt altijd veel aandacht aan besteed, het hele huis wordt dan schoongemaakt en er wordt flink uitgepakt tijdens de barbecue. Een barbecue is hier in Roman toch een beetje anders dan in Nederland. Zo is al het eten van te voren al klaar gemaakt en komt er in zijn geheel geen barbecue aan te pas, maar gelukkig wel veel vlees. Helaas zat het weer woensdag niet mee. Nadat alles schoongemaakt was en alles buiten klaar stond voor de barbecue, veranderde het weer en viel de regen ineens met bakken uit de lucht. Ik heb het niet vaak zo hard zien en voelen regenen. We renden dan ook naar buiten om het eten te redden en nadat we nog geen 5 stappen buiten gezet hadden, waren we zo goed als doorweekt. Gelukkig was het meeste nog verpakt. De grond en de putten konden het water niet aan, dus al snel zag de tuin eruit als een soort zwembad. Jeroen en David hadden hun zwembroeken al aangetrokken om al het meubilair naar binnen te brengen, en begonnen vervolgens in de regen te springen, te dansen en in de plassen te stampen.

Ondertussen was de barbecue verplaatst naar het ouderencentrum en nadat we ons omgekleed en gedoucht hadden, voegde we ons bij de rest. In het ouderencentrum was ook de Nederlandse groep uit Vratza gekomen, om samen te eten. De dames van de IWC hadden allemaal lekkere gerechten meegenomen. Het was erg gezellig en ik had me al snel vol gegeten met allerlei vlees en zoetigheden. De muziek ging snel aan en één van de oudere kinderen (een jongen notabene) zette vervolgens, jawel, K3 op. Ook het ‘vliegerlied’ en ‘ik heb een toeter op mijn waterscooter’ volgde en er werd gelachen en gedanst. De meeste van onze groep en alle kinderen gingen compleet uit hun dak en ook werd de polonaise ingezet. Het dansen was erg leuk, de kinderen deden onze pasjes na en wij die van hen en zo wisselde we onze dansmoves uit. De dames van de International Women Club zag je er duidelijk van genieten en volgens mij had iedereen het erg naar zijn zin.

Nadat de IWC vertrokken was, raakte Bart en Gerrieke in een heus watergevecht. Ook Simone moest eraan geloven. Ze werd ook opgetild en in een plas gelegd, waarop vervolgens de kinderen ook volgde. Het watergevecht werd steeds groter en ging uiteindelijk zelfs in de gang verder. Na afloop hebben we alles netjes opgedweild, dat was wel nodig, haha.

Door de barbecue hadden we ’s avonds niet zo veel honger, ondanks dat het eten lekker was. We aten een soort lasagne, met aardappeltjes. Het had wel iets weg van een hollandse ovenschotel. Na het eten hadden we afgesproken met een jongen die voorgaande jaren ook in het weeshuis woonde. We hadden niet verwacht dat we hem nog zouden zien, aangezien de jongeren normaal gesproken allemaal naar Sofia verhuizen, maar hij kon Roman toch niet achter zich laten. Met behulp van Google translate hebben we ons verstaanbaar kunnen maken. Hij staat bij ons bekend als een ontzettend grote liefhebber van ijs. Toen we hem wat te drinken aanboden sloeg hij dat af, maar toen we vroegen ‘Ti Icecream?’ veranderde zijn gezicht in een grote grijns en was zijn reactie dan ook overduidelijk. Hier in Bulgarije zijn de meeste dingen die we kopen goedkoper dan in Nederland. Zo ook ijs. We bestelde een grote coup ijs voor hem en dat kost hier 2 lef, oftewel 1 euro, haha.

Donderdag hadden we gereserveerd voor het schilderen van de hal op de bovenverdieping, waar de kamers van de kinderen aan vast zitten. Met Yvette (directrice) hadden we afgesproken dat de kinderen naar het Ouderencentrum zouden gaan en wij daar als crea-groep de kinderen zouden vermaken met onze knutsels. Op die manier zouden de kinderen niet in de weg lopen en zouden er niet overal kinderhandjes van verf komen te staan.

We besloten om zoutdeeg figuurtjes te gaan maken. Dit hebben we met kerst ook al eens gedaan en dit pakte toen erg goed uit. Nadat we alle ingrediënten bij elkaar hadden, lieten we de Babba’s zien hoe we zoutdeeg maken. Samen met de babba’s hebben we het deeg gemaakt. De kinderen werden hier ook bij betrokken en iedereen had al snel een stuk klei/deeg in zijn handen. De babba’s hielpen de kinderen en lieten hen bepaalde deegtechnieken zien. Het was erg leuk om te zien. Het zag er echt uit als een activiteit voor oma’s en kleinkinderen. Er werden leuke dingen gemaakt, al kon je er soms niet helemaal uithalen wat het was. De kinderen waren er in ieder geval erg trots op. Nadat het deeg op was, hebben we kleurpotloden gehaald en zijn we lekker wezen kleuren met de kinderen. Doormiddel van de kleurplaten leerde we de kinderen engelse woordjes, die ze vervolgens vol trots aan de andere groepsgenoten lieten horen.

Ondertussen was de rest van de groep al druk bezig met het sauzen van de hal. Ook werd er nagedacht over leuke muurschilderingen om de gangen en kamers wat op te vrolijken. Helaas was op den duur de muurverf op, waardoor we niet verder konden. Een aantal uit de groep waren al opzoek gegaan naar verf in het dorp en omliggende steden, maar konden maar één soort vinden. Toen zij terugkwamen, bleek dat de auto onderweg kapot was gegaan. Gelukkig hadden we ons autobusje nog en konden er een paar met de trein gaan naar Vratza. Hier hebben we samen gegeten met elkaar en de dag gezellig met elkaar afgesloten.