Zomerkamp 2025 blog 1

Woensdag 23 juli t/m vrijdag 25 juli

Dit jaar zijn we een groep van 6; Joshua, Mitchell, Wynsen, Neline, Willemieke en Melanie.

Woensdag 23 juli

Om 5:47 zaten Willemieke en Melanie in de trein richting Schiphol. Daar hadden we om 7:00 met de groep afgesproken. We begonnen onze reis met z’n vijven, Wynsen sluit vrijdag aan. Na een koffiepauze waren we vrij snel door de bagage drop-off en security. We speelden een spelletje exploding kittens en liepen daarna richting de gate. Met een bus werden we naar het vliegtuigje gebracht, iets wat we wel gewend zijn in Bulgarije maar nog niet eerder in Nederland hebben meegemaakt.

Na een voorspoedige vlucht kwamen we aan in Sofia. George, Rients en Jeannet haalden ons op. We reden langs het tankstation en vervolgden onze weg naar Roman. De auto waar Joshua, Neline en Willemieke in zaten, gaf een knipperend oranje lichtje van de gloeibougies. At random besloot de auto geen power meer te geven, waardoor we met vol gas ineens 60 reden op de snelweg (waar je 140 mag). Na een korte stop leek het probleem spontaan opgelost, maar al snel ging het lampje weer branden. Mitchell en Melanie arriveerden een half uur eerder in het ouderencentrum en hebben vast alle kamers leeggehaald zodat de matrassen er konden liggen.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden in het ouderencentrum liepen we rond 18:00 naar het kindertehuis. Daar werden we hartelijk ontvangen met brood en kruiden, een Bulgaarse traditie. Er zijn dit jaar 27 kinderen, waarvan ruim de helft jonger is dan 12 jaar. De jongste is 3 en de oudste is 17. We speelden kort met de kinderen en gingen daarna aan tafel voor de maaltijd, een pasta met kaas uit de oven die waarschijnlijk al weer een aantal uren in de koelkast had gestaan. Dat was even schakelen. Na het eten reden we nog even langs de supermarkt voor wat fris en een zak chips en doken we redelijk bijtijds ons bedje in.

Donderdag 24 juli

De wekker ging om 7:30 en om 8:00 zaten we aan het ontbijt. Daarna was het tijd voor een grondige corvee. Hoewel we een nieuwe mop hadden gekregen, was deze na een kwart woonkamer dweilen al zo vies dat zelfs schoon water na 1x de dweil uitwringen al weer zwart was.

We zouden deze ochtend een kennismakingsspel spelen, maar het liep weer op z’n Bulgaars en het programma werd opgegooid. Dit was de enige mogelijkheid voor dansles, dus die grepen we met beide handen aan. Om 9:45 werden we opgehaald door een aantal kinderen met een supervisor en liepen we richting het theater waar we dansles zouden krijgen. Een groep jongeren die dansen op internationaal niveau leerden ons traditionele Bulgaarse dansen. Of nou ja, leerden, leerden… Ze dansten en wij proberen het na te dansen. We hadden flink lol met elkaar en gooiden er nog wat Nederlandse (kinderdisco) dansjes doorheen. Daarna was het tijd om te douchen. En dat eindigde meteen in een zwembad op de gang.

We lunchten in het kindertehuis en dit keer stond er een soort aardappelovenschotel met komkommersoep op het menu. Dat ging er wel in na de dansles!

In de middag deden we het kennismakingsspel. We gooiden over met een bal, waarbij je eerst je eigen naam noemde en daarna de naam naar wie je de bal gooit. Daarna deden we nog een aantal rondjes met namen. Iedereen probeerde de hele kring met namen te onthouden, maar dat bleek nog flink lastig. Het was erg warm, dus we gingen daarna weer gauw naar binnen. Daar knutselden we naamkaartjes, die daarna vol trots gedragen werden.

’s Avonds gingen we uiteten in Vratsa. De weg ernaar toe was weer eentje voor in de boeken. In 1 dorpje die we passeerden misten een compleet stuk wegdek, dus 10 kilometer per uur was de maximale snelheid en in een ander dorpje was het een gatenkaas. De auto gaf wederom net altijd power, dus de berg reden we op in versnelling 2 en met 60 km per uur, terwijl we ingehaald werden door vrachtwagens en al het andere verkeer. We aten bij een nieuw Italiaans restaurant genaamd La Toscane. De toetjes waren erg lekker!

Vrijdag 25 juli

Wederom zaten we om 8:00 aan het ontbijt. Of nouja, Melanie, Mitchell en Joshua zaten aan het tafel. Willemieke en Neline hadden niet in de gaten dat het al 8:00 was, dus werden zij uit bed getrommeld. Na een ronde corvee reden Melanie en Willemieke langs het winkeltje aan het einde van de straat, opzoek naar een voetbal, volleybal en basketbal. Op het programma stond namelijk het spel allesbal! Maar om nou 3 ballen mee te nemen in onze koffers…. Eenmaal bij het kindertehuis kwamen we tot de conclusie dat basketballen voor de kleine kinderen wel erg lastig zou worden. De bal is zwaar en de basket te hoog. We bedachten dat ze met de basketbal zouden overgooien tot achter een bepaalde lijn om een punt te scoren. We verdeelden de kinderen in twee teams en startten met een uitleg per spel. Als we daarna bijvoorbeeld ’tri, volleybal’ schreeuwden, renden er 5 kinderen het veld in in plaats van drie. Maar het fanatisme had de overhand en er is flink plezier gemaakt. Na een korte drink pauze was er ruimte om vrij te spelen, waarbij de volleyballen om je oren vlogen en de frisbee door de lucht vlogen. De kleinste kinderen werden opgetild, zodat ze nog enigszins een kans hadden om bij de basket te komen.

We lunchten gevulde paprika. Hoewel het er volgens sommige uit zag alsof er iemand over je bord had gekotst, smaakte het prima. Na de lunch hielden we een korte siësta, om onze dag te vervolgen met het verhaal van Daniël in de leeuwenkuil. De tolk had tegen de kinderen gezegd dat ze vragen zou stellen na het Bijbelverhaal, zodat de kinderen goed op zouden letten. Tot onze verbazing konden ze het verhaal tot in detail na vertellen. Daarna knutselden we leeuwenmaskers van papierbordjes. Met volle focus willen een van de kinderen Mitchell’s masker namaken en een ander kind wilde exact hetzelfde masker als de tolk. Melanie was druk met heel veel ogen in maskers knippen, dat zij niet eens toe kwam aan haar eigen leeuwenmasker. Hoewel het harmonieus begon, eindigde het met wat akkevietjes tussen de kinderen. Dusdanige akkevietjes dat de directrice blijkbaar gevraagd had of we geen scharen meer aan de kinderen wilde geven tijdens het knutselen…

Ondertussen zijn we ook gestart met klussen. De lekkage in het dak van het ouderencentrum zou verholpen zijn, dus gaan we de hal opnieuw wit sausen en plafondplaten vervangen. De gang werd afgedekt met plastic en de muur werd opgeschuurd en afgenomen met een vochtige doek. Op sommige stukken laat het stucwerk los, oeps… Na hard werken hebben Willemieke en Joshua de hele gang afgekregen zodat er morgen gestart kan worden met het opvullen van de gaten en de primer op de muur kan.

Wynsen is veilig op de airport aangekomen en was rond 17:00 bij ons in Roman! Een aantal kinderen herinnerden hem van twee jaar geleden. Door kinderen die hem nog niet kende, werd hij omschreven als filmster.

We aten in het kindertehuis en er stond kebapke op het menu, een soort frikandel. 2 kleine frikandellen, 5 stukjes komkommer en 5 stukjes tomaat, een witte boterham en een stuk meloen was de maaltijd. De kinderen krijgen normaal gesproken geen saus, dus er werden flink wat broodjes met mayo gegeten. Na nog even gedanst te hebben met de kinderen, liepen we langs het restaurantje waar we de afscheidsavond gaan vieren en daar bestelden we wat porties friet met kaas om te delen, veel van ons hadden namelijk nog wel trek. Daarna deden we een drankje in de blue lagoon, een cafeetje verderop in de straat. Hris (een tolk in 2018) was in de buurt en sloot ook gezellig aan!

We hebben ook de eerste vlog af! Te bekijken via de link https://youtu.be/8ZZVNPlsbCI?si=xcdBkgBHvP_14oI3