Blog 4 – 31 juli tot 2 augustus

Goodmorning, good afernoon, good evening, and in case I don’t speak you, goodnight.

31 juli
De dag begon, zoals elke dag, om 9 uur met het ontbijt. Na het ontbijt begon de kudde met de dagopening en terwijl een deel de dag vervolgde met het corvee, gingen de andere zich omkleden voor het zwembad. De helft van de kudde stond klaar en toen kwam de teleurstelling, het zwemmen ging niet door 🙁 In ruil daar voor gingen we de jongens- en meidenactiviteiten doen. De meisjes werden opgemaakt, hun haar werd in model gebracht en de nageltjes werden gelakt. Er werd een hoop lol gemaakt, de lippenstift zat bijvoorbeeld niet alleen meer op de lippen, en de meiden genoten enorm. Terwijl de meisjes zich lekker aan het optutten waren, keken de jongens een film van mister Bean. Met zakken chips, snoep en cola werd er vol passie naar de televisie gestaard. Terwijl de jongens- en meidenactiviteiten plaatsvonden, waren Anne en Melanie naar het ouderencentrum. Een koffer met kleding en een doos met gehaakte babysokjes werd geleegd op de tafel en vanaf 12 uur konden de ouderen uit Roman kleren uitzoeken. Langzaam aan werd de tafel leeg en zag je de dankbaarheid van de ouderen in hun ogen. ‘S middags zijn we met de kinderen gaan bellenblazen. De kinderen straalden enorm. We hebben met de kinderen gedanst op onder andere “ik heb een toeter op mijn waterscooter”. De kids konden deze inmiddels meezingen en meedansen, het werd een groot feest. ‘S avonds werd de eetzaal omgebouwd tot een mini bioscoop, ook hier werd vol passie naar de televisie gekeken. Toen de film was afgelopen gingen we met de groep nog wat drinken en patat met kaas eten. De regen die in Nederland maar niet viel, kwam hier met bakken uit de lucht. Dat werd rennen naar de bus. Eenmaal in de bus, zo goed als doorweekt van 5 meter lopen, was er aan de zijkanten geen straat meer te zien. Het water kwam aan alle kanten omhoog. Aangekomen bij het weeshuis werd er nog even gezellig geklets en terwijl de laatste minuten van de dinsdag weg tikte, kwam de verjaardag van Melanie steeds dichterbij.

1 augustus
Om 00:00 precies kwam de groep de kamer binnen en begon met z’n allen te zingen voor Melanie. Na een goede, en voor sommige iets te korte, nachtrust werd Melanie toegezongen door alle kinderen. Na het ontbijt en de dagopening ging er een groepje naar het plaatselijke marktje. Het waren een aantal kraampjes, waar van alles te vinden was. Van schoenen tot kleding, van fruit tot horloges, alles was er te vinden. Er werden zelfs levende kippen en eenden verkocht. Ondertussen werd de schmink tevoorschijn getoverd en de stralende gezichtjes waren weer overal te bekennen. De kids werden omgetoverd in prachtige honden, prinsesjes, spidermans en clowns. En vol trots lieten zij dit zien aan het groepje dat terug kwam van het marktje. ‘S middags werden de laatste vlinders op de muur afgemaakt en werd er nog hard gewerkt aan het varkentje en haasje op de muur in de gang boven.  Terwijl er nog hard geklust werd, werden er ballonnen met een snoepje erin verstopt. De kinderen gingen deze zoeken en de gevonden ballonnen werden kapot geprikt om de snoepjes op te eten. Tussendoor werden alle koffers zo goed als ingepakt en werd alles klaar gemaakt voor het vertrek de dag erna. ‘S avonds was de afscheidsavond. Met alle kids en de groep gingen we pizza eten en er werd de hele avond gedanst. Melanie werd opnieuw in het zonnetje gezet, met een enorm grote taart. Daarna werd er weer vrolijk verder gedanst. Terwijl het einde naderde werden er dankwoorden uitgesproken tegen Yvette, directrice van het weeshuis, en Albena, directrice van Tabitha Bulgaria.

Natuurlijk werden ook Hris en Moni, de tolken, heel erg bedankt. Zonder hen was communiceren een stuk lastiger. Na de afscheidsavond pakte iedereen zijn koffer weer wat verder in, behalve Ilse en Simone. Zij moesten nog even hard aan de bak met de muurschilderingen boven. De tijd die er ingestopt is, is zeker de moeite waard geweest, want ze zijn prachtig geworden en de kinderen zijn er super blij mee.

2 augustus
Het laatste ontbijt in het weeshuis was aangebroken. Na het ontbijt begonnen we met de grote schoonmaak en werden alle koffers dicht gedaan, sommige met extreme moeite ;). Een bezem en dweil werden door de kamers gehaald en toen was het moment van afscheid daar. Dikke knuffels werden uitgedeeld en de kids werden uitgezwaaid, door sommige met tranen. In de auto op weg naar Sofia werd dan ook heel cliché het liedje “afscheid nemen bestaat niet” gedraaid en werden er leuke/bijzondere momenten van de afgelopen 2 weken gedeeld. Er werd geluncht bij de McDonalds, inmiddels een bekend plekje. Terwijl de bus vast ging rijden, bleef de auto nog even zitten, we konden immers toch nog niet inchecken bij het hotel. Buiten op het bankje wilde Melanie en Anne de vlog gaan bekijken, echter gooide een wesp roet in het eten. Melanie werd geprikt in haar boven been, en ik kan je vertellen dat voelt niet fijn. Na even koelen werd er besloten om ook mar richting het hotel te gaan. Daar werd ingecheckt en iedereen zocht zijn kamers op. Deze bedden lagen over het algemeen iets beter dan de bedden in het weeshuis, maar dat ter zijde. Terwijl er een korte nacht werd gemaakt zaten de meeste om 9 uur/half 10 aan het ontbijt de volgende dag en om 13:30 stapte we in de taxi richting het vliegveld. Hiermee kwam het einde van de geweldige tijd in Bulgarije tot het einde.

De afgelopen 2 weken waren 2 geweldige weken, en we kijken uit naar volgend jaar!